Vorig jaar hadden we voor het eerst een schoolgaand kind. Wat klopt dat eeuwige cliché toch: “Ze gaan nogal veranderen, eens ze naar school gaan.” Wat hield ik van die verandering. Vasco’s eenzijdige woordenschat ontpopte zich stilaan tot een literair allegaartje. Hij leerde er dat je niet altijd mag roepen (leerde het wel, doet het niet altijd). Plots schuifelde hij naar het kleinste kamertje en riep vervolgens:”Mama, je hoeft niet te komen, ik kan dat al zelf!” Zijn potloden werden potloden en niet langer speren. Als moeder profiteer je mee van al dit leuks, je kleuter wordt zelfstandig en jij krijgt meer tijd. Winwin.
Tot…
er in het heen- en weerschriftje op vrijdag voor het weekend een verslagje van de voorbije week staat. Zalig om te lezen wat die kleintjes zoal mogen doen. Maar die kleintjes hebben heel wat nodig om mee aan de slag te gaan. Twee dagen hebben we telkens om het gevraagde goed te vinden. Lege roomflesjes, botervlootjes, lange en korte kartonnen rollen, een houten plankje van 40 bij 40cm, een lege doos met deksel, een tijdschrift voor papa’s, kettingen en armbanden, een geel speelgoedje, een rood speelgoedje, een blauw… Voor deze week was het een stok van ongeveer 40 cm. Een stok! Wat is dat dan? Rond? In hout of in metaal? We hadden hier niets liggen dat daarvoor kon doorgaan. Tot we een Ikea-rekje bestudeerden en daar een stok zagen in het geheel. Demonteren et voila. Oef, onze kleuter heeft zijn gevraagde stok en kan aan de slag. Wij blijven met een onvolledig Ikea-stuk over. Misschien komt de stok wel ongeschonden terug. In een onbewaakt moment wordt het knutselwerk na enige tijd dan gedemonteerd. Winwin.
En aangezien we de laatste lesweek voor de krokusvakantie zijn, betekent het dat er vrijdag carnaval op school wordt gevierd! Aaaah jaa, ik weet dat! Vorig jaar ons serieus laten vangen. Hier in Ieper is carnaval geen traditie, maar in kleuterscholen dus wel. Twee dagen hadden we om een carnavalsoutfit te scoren. Vijf winkels later een leeuwenpakje mee naar huis. Op vrijdagmorgen ontdekten we dat er wel nog leeuwen brulden op de speelplaats. Vasco’s hart brak en het onze ook. Dit jaar wilde hij geen leeuw meer zijn, want de vorige keer was er ook een leeuw in zijn klas en DAT WAS NIET FIJN! Op tijd onze carnavalsqueeste begonnen dus.
Pinterest (forever love) afgeschuimd en toch heel wat leuke en vooral gemakkelijke outfits gevonden. Mickey is een hit in ons huis en gelukkig vrij simpel te maken. Er kwam slechts een klein beetje naaiwerk aan te pas. Oef, want moeder is een kluns op dat vlak. De juiste onderdelen bij mekaar zoeken vergde wel wat onderzoek. Het rode shortje van Mundo Melocoton bestelde ik via de leuke webwinkel Blabloom. Witte Flockfolie in de lokale hobbywinkel. Witte turnschoentjes vond ik in de Shoediscount en als bij wonder liep ik daar pardoes op een rek waar de kleine witte handschoentjes zich ergens achteraan verstopten. Met textielverf (bij Veritas) waste ik de pantoffels in de wasmachine en zo kregen ze een leuke,egale gele kleur. In de Zeeman speurde ik naar een kinderdiadeem en kocht er ook een zwarte fleecesjaal die ik dan kon verknippen tot Mickeystaart en- oren. Een zwarte legging en longsleeve vind je bijvoorbeeld voordelig in de Hema. Enkel de broek en de oren vergen wat knutselwerk.
Supercute vind ik mijn Mickey Mouse! Mijn hartje smelt dit jaar.
(De MM-oren maak je door twee cirkels uit karton te snijden. Het karton vervolgens tussen de zwarte stof leggen en met een lijmpistool bevestigen. Met een klein rechthoekig stukje karton kleef je de oren op de diadeem. Je windt er nog een strook zwarte stof om en bevestigt het aan de uiteinden).
Everything and more 