Onderwijs werkt

Het was naar aanleiding van het artikel van vorige week waarin pedagoog Wim Hoste moest ventileren over hoe weinig leerkrachten of scholen rekening houden met de werkende mens, dat ik me begon af te vragen hoe het toch mogelijk is dat ons onderwijs steeds met zulke artikels en uitlatingen het nieuws haalt. Toen ik ook de vele lezersreacties doornam, werd ik gewoon erg verdrietig.

Ten eerste ben ik een leerkracht en dus ook een werkende ouder. Alsof het voor leraren zo evident is om opvang te vinden voor hun kroost als oudercontacten in het weekend zijn of ’s avonds plaatsvinden. Wij moeten ons ook wel eens organiseren, maar dat is helaas nooit een argument. Vakantie, weet je wel. Waarom moet er steevast veralgemeend worden als “de leraar” in het nieuws komt? Dé leraar bestaat niet. Net als op iedere werkplek zijn de werknemers op een school heel divers. Ik maak even een verhelderende opsomming.

Je hebt een leraar die ’s morgens ietwat nors en gehumeurd de les begint. En je hebt de andere.
Je hebt een leraar die toetsen klakkeloos uit een handleiding overneemt. En je hebt de andere.
Je hebt een leraar die uw kind de schuld geeft als u als ouder het kaasdoosje vergat mee te geven. En je hebt de andere.
Je hebt een leraar die in het weekend weigert vragen van leerlingen en ouders te beantwoorden. En je hebt de andere.
Je hebt een leraar die  zich geen vragen stelt als een leerling enkel boterhammen met choco eet. En je hebt de andere.
Je hebt een leraar die te frappant aangeeft hoe hard wij die vakantie wel verdienen. En je hebt de andere.

Kunnen wij het vanaf nu alsjeblieft ook eens hebben over de leraar die zich met hart en ziel ontfermt over onze toekomst? Groot of klein. Met of zonder leerproblemen. De leraar die niet denkt in termen van te geven lesuren of vrije dagen, maar de beetje naïeveling die zichzelf steeds opnieuw tracht uit te vinden – koste wat het kost – om de leerlingen in de klas te verrassen en altijd opnieuw te motiveren. Of het nu om het aanleren van kleuren of ingewikkelde wiskundige theorieën gaat. Ik verzeker je, die leraar bestaat ook!

Misschien vind je het fantastisch om foto’s te bekijken van jouw kroost op de klasblog? En hoe leuk is het niet als jouw kind een persoonlijke kerstwens mee naar huis krijgt? De schoolreis die er een was om nooit te vergeten? Of de tranen die zijn gedept toen het gezin uiteen viel? Denk je echt dat wij dat en veel meer klaarspelen in 24 lesuren per week?

Ik roep alle onderwijscollega’s op om niet langer hopeloos in de verdediging te gaan als we weer eens het nieuws halen. Laat ons met z’n allen van binnenuit, vanuit het hart van ons onderwijs, tonen wat wij dan wel waard zijn naast onze vakantie!

Ik voel een nieuwe wind. Voel jij het ook?